ใครคิดว่า ชีวิตนักเรียนนอก จะเลิศเลอเพอเฟค! ลองอ่านประสบการณ์ตรงจาก นักเรียนไทย ในสหรัฐอเมริกา ท่านนี้ดูค่ะ แล้วจะเข้าใจว่า การใช้ชีวิตด้วยตัวเองปราศจากครอบครัวเคียงข้างนั้น ไม่ง่ายเลยจริงๆ
เห็นหลายๆกระทู้ดูมีความสุข สนุก ตื่นเต้น เฮฮาและอื่นๆอีกหลายอย่าง
แต่กลับน้องเราไม่ใช่แบบนั้นเลยค่ะ ช่วงแรกอาจจะปกติดี แต่พอมา4เดือนหลังแย่มากๆเลยค่ะ
*เราพิมพ์เรียงหน้าไม่ค่อยเป็น อ่านยากหน่อยขออภัยนะคะ*
ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าน้องเราไปสอบแลกเปลี่ยนโครงการโครงการนึง คาดว่าหลายๆคนอาจจะรู้จักค่ะ ขอไม่บอกชื่อโครงการนะคะ
สอบได้ตั้งแต่ตอนไหนเราจำไม่ได้แล้ว แต่น้องเราไปเมื่อเดือนต้นเดือนก.ย.ค่ะ
เลือกไปอเมริกา ได้ส่งไปรัฐที่มีป่าไม้เยอะมาก ขอไม่บอกรัฐนะคะ
จนตอนนี้ปัจจุบันกลับมาอยู่ที่บ้าน(ถึงไทยวันที่10ม.ค.)เหมือนเดิมแล้ว
ขอไม่อ้อมค้อม จะเล่าไปถึงตอนที่มีปัญหาเลยนะคะ
ขอบอกก่อนนะคะ ที่บ้านHostน้องเราไป มีDad Mom แล้วที่บ้านเขามีลูกสาว 2 คน ลูกชาย 1 คน ค่ะ
ขอไล่อายุตามนี้นะคะ น้องเราอายุ 16 ลูกสาวคนแรกอายุ 17 ลูกสาวคนที่สองอายุ 15 ลูกชายอายุ 10 ขวบ
ปัญหาที่1
เป็นปัญหาของน้องเราเองค่ะ ฟังพวกคำที่เขาพูดไม่ทัน ไปปรับอยู่ประมาณ 1 เดือนค่ะ ก็ฟังรู้เรื่องโอเคแล้ว
ปัญหาที่2
คือลำดับห้องจะเป็นแบบในภาพค่ะ ก็คือถ้าน้องเราจะไปอาบน้ำต้องเดินผ่านห้องนอนของลูกสาวเขา
เวลาน้องเราจะไปอาบน้ำ ประตูห้องลูกสาวเขาจะเปิดไว้ น้องเราก็จะมองผ่านๆแบบมีคนอยู่มั้ยอะไรแบบนี้
ลูกสาวเขาก็เอาไปฟ้องmomค่ะว่าน้องชายเราแบบไปแอบมองแบบโรคจิตตรงห้องนอน T_T
น้องเราก็บอกว่าไม่ใช่นะอะไรแบบนี้ ทางmumเขาก็บอกว่าเถียง เป็นเด็กก้าวร้าว เราก็บอกน้องเราว่าอย่าไปเถียงอะไรแบบนี้ค่ะ